نظر شما چیه؟

یکی از مهم ترین نتیجه هایی که این روزها عایدم شد این بود که مهم نیست جایی کار کنی که اسمش را همه بشناسند و برند باشد و بزرگ باشد و مزایایش به راه باشد و چه و چه . . . میتواند یک جای فسقلی باشد با کم شمار آدم که بروند و بیایند و همه را به نام کوچک صدا بزنی باشد اما آسوده تر باشی. 

همیشه فکر می کردم آسایش و مستمری بیشتری از کار کردن در شرکت های آن چونانی نصیبم می شود ، اما امسال در کمال ناباوری ایمان آوردم که آسایش و آرامش و حتا حقوق و مستمری به راه تر را می توان دور از این هیاهو پیدا کرد! زندگی خیلی بازی طوری است. یعنی یک چیز هایی با یک چیزهای دیگرش جور در نمی آید. یعنی با فرمول جواب نمی دهد که B آنگاه q! 

وما کسی که بیشتر تلاش می کند آدم موفق تری نیست! 

کسی که صبح زودتر بیدار بشود و شب دیرتر برگردد خانه و بیشتر بال بال بزند و یکبند درگیری فکر با کارش داشته باشد هم حتا! موقعیت شناسی و ارائه خیلی مهم تر از سخت کوشی است.

تازگی ها به این نتیجه رسیده ام که این که بدانی چه چیزی می خواهی بکشی  خیلی مهم تر از این است که بلد باشی نقاشی بکشی!